فرآیندهای فیزیکی نظیر هوازدگی، فرسایش و رسوب و نیز فرآیندهای آندوژن (شامل مکانیکی و شیمیایی) و تکتونیک، همواره از دیدگاه ژئومرفولوژیست ها به عنوان اصلی ترین عامل شکل گیری لندفرم های موجود در اکوسیستم قلمداد شده است. فرآیندهایی که ثابت شده است تأثیرات مشابه ای را حتی در سیارات دیگر مانند مریخ نیز می توانند اعمال کنند(مانند لندفرم های بادی مشابه زمین). امروزه ثابت شده است که تنها 16% از مناطق پوشیده شده از سطح زمین را می توان صرفاً تحت تأثیر فرآیندهای فیزیکی دانست (مانند مناطق فراخشک و مناطق منجمد قطبی). مناطقی که حیات و حضور ارگانیسم ها نقش ناچیزی در تغییرات محیطی و در نتیجه شکل گیری لندفرم ها دارند (لندفرم های کانیونی). بنابراین، 84% از کل سطح زمین متأثر از حضور ارگانیسم هایی هستند که با عملکرد دینامیک خود، بدون شک نقش قابل توجهی در شکل گیری لندفرم ها دارند. حتی در اکوسیستم هایی نظیر بیابان که حضور عوامل زنده مؤثر نظیر پوشش گیاهی کم است، می توان اثرات بیولوژیکی را در ارتباط با شکل گیری لندفرم ها مشاهده کرد، مانند سله های حاصل از فرآیندهای بیولوژیک در خاک های مناطق خشک (کورن بلیت و همکاران، 2011). توسعه زمینه های مطالعه لندفرم ها با در نظرگرفتن مفاهیم اکولوژیکی و تأثیر حضور میکرو و ماکرو ارگانیسم ها، شاخه جدیدی از مطالعات فرآیندهای سطح زمین به نام «بیوژئومرفولوژی» را شکل می دهد

کلمات کلیدی