هدف از انجام این فراتحلیل بررسی اثر مهارکننده های شیمیایی متان در شرایط کشت ناپیوسته بر فراسنجه های تخمیر به ویژه تولید متان و هیدروژن بود. داده های 9 تحقیق برون تنی منتشر شده متشکل از 26 مقایسه که در آن ها از مهارکننده های شیمیایی متان 2- برومواتان سولفونات، بروموکلرومتان و 9 و 10- آنتراکوئینون استفاده شده بود، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج این فراتحلیل نشان داد هر سه مهارکننده شیمیایی تاثیر معنی داری در کاهش تولید متان داشتند (290/0±63/2-)؛ اما 2- برومواتان سولفونات موثرترین مهارکننده بود. استفاده از مهارکننده های شیمیایی اثر منفی معنی داری بر تولید استات داشت (255/0±48/1-)، اما نسبت مولی پروپیونات (309/0 ± 94/0+) و بوتیرات (125/0 ± 69/0+) را افزایش داد. با این حال، کاهش تولید استات با افزایش تولید پروپیونات و بوتیرات جبران نشد که کاهش معنی دار تولید کل اسیدهای چرب فرار را به دنبال داشت (180/0±42/0-). دفع گاز هیدروژن با استفاده از مهارکننده های شیمیایی به طور معنی داری افزایش یافت (540/0±31/2+)؛ اما این افزایش کمتر از مقدار برآورد شده بر اساس معادلات استوکیومتری رایج تولید متان در شکمبه بود. نتایج این فراتحلیل نشان داد اگر چه در تحقیقات برون تنی منتشر شده، مهارکننده های شیمیایی تاثیر قابل توجهی در کاهش تولید متان داشتند، اما به نظر می رسد ابقای انرژی استفاده نشده در تولید متان به صورت اسیدهای چرب فرار به صورت موفقیت آمیزی انجام نشده و علاوه بر تغییر الگوی تخمیر، اتلاف انرژی به شکل هیدروژن نیز رخ داده است.

کلمات کلیدی