مسکن یکی از نیازهای حیاتی بشر و جوامع روستایی به شمار می‌رود که در دهه‌های اخیر برای جلوگیری از آسیب‌های احتمالی برای ساکنان آن در سکونتگاه‌های روستایی ارائه‌ی اعتبارات نوسازی و مقاوم‌سازی مساکن رواج یافته است و روستاها شاهد تغییراتی در زمینه‌های کالبدی- فضایی از قبیل دگرگونی در بافت کالبدی روستا، تغییر در الگوی ساخت مسکن، تسهیل در امر رفت و آمد روستاییان و غیره می‌باشد. هدف از تحقیق در این مطالعه، بررسی نقش اعتبارات مسکن در توسعه‌ی کالبدی سکونتگاه‌های روستایی قسمتی از کشور می‌باشد. روش تحقیق در این مطالعه به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی است، که برای گردآوری اطلاعات از روش‌های میدانی و اسنادی کمک گرفته شده و بر اساس آن با توجه به حجم جامعه آماری (766 خانوار)، حجم نمونه خانوارهای مورد پرسشگری بر پایه‌ی فرمول کوکران برابر 233 خانوار بوده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد بیشترین اثرگذاری اعتبارات مسکن در روستاها در بعد توسعه‌ی بافت فیزیکی روستا اتفاق افتاده است، به نحوی که رابطه‌ی بین متغیر مستقل اعتبارات مسکن و متغیر وابسته‌ی الگوی توسعه‌ی کالبدی با ضریب همبستگی 21/0 و سطح معناداری صفر اثبات می‌شود. با توجه به یافته‌های پژوهش راهکارهای اجرایی مانند تدوین ضوابط ساخت و ساز متناسب با اقلیم و فرهنگ هر منطقه، توجه به سطح توانایی مالی متفاوت روستاییان در بازپرداخت وام‌ها، کاهش سود بانکی اخذ شده توسط بانک از روستاییان و غیره پیشنهاد می‌شود‌.

کلمات کلیدی