مقدمه:پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه­ ی منبع کنترل و خودپنداره با تنش ادراک شده بر مادران کودکان درخودمانده، انجام گرفت. روش ­کار: این پژوهش توصیفی همبستگی در سال 1390، بر روی 42 نفر از مادران کودکان درخودمانده که به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت داشتند و در مراکز اختلال درخودماندگی نور هدایت، آوا و تبسم شهرستان مشهد انجام شد. به منظور اندازه­ گیری منبع کنترل از مقیاس کنترل درونی بیرونی راتر و برای اندازه­ گیری خودپنداره از مقیاس خودپنداره­ ی بک و برای اندازه­ گیری تنش ادراک شده از مقیاس تنش ادراک شده استفاده شد.تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم­ افزار SPSS و با ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته­ ها:بین منبع کنترل درونی با تنش ادراک شده­ ی مادران کودکان درخودمانده، رابطه­ ی مستقیم و معنی‌دار وجود دارد (05/0P<) و بین منبع کنترل بیرونی و تنش ادراک شده­ ی مادران کودکان درخودمانده، رابطه ­ی مستقیم و معنی‌دار وجود ندارد (05/0P>)، هم­چنین میان خودپنداره و تنش ادراک شده­ ی مادران کودکان درخودمانده نیز رابطه­ ی مستقیم و معنی‌دار وجود دارد (05/0P<). نتیجه ­گیری: منبع کنترل با خودپنداره و تنش ادراک شده­ ی مادران کودکان درخودمانده، رابطه­ ی مستقیم و معنی­ داری دارد.

کلمات کلیدی