این پژوهش به شناسایی عوامل موثر بر حمایت از بخش کشاورزی در ایران پرداخته است. در این مطالعه، با استفاده از روش هم انباشتگی جوهانسون جوسیلیوس، به تعیین ارتباط بین شاخص حمایت اسمی از تولیدکننده و متغیرهای درآمد حاصل از صادرات نفت خام و فراورده ها، نسبت سرمایه به نیروی کار در بخش کشاورزی، مزیت نسبی بخش کشاورزی و رابطه مبادله در این بخش طی دوره زمانی 1362-1388 پرداخته شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که میزان حمایت اسمی از تولید کننده در بخش کشاورزی عمدتاً به درآمدهای حاصل از صدور نفت خام و فراورده ها وابسته بوده و معیار عملکردی خاصی، از جمله مزیت نسبی و یا رابطه مبادله بخش کشاورزی، اثری روی میزان حمایت از این بخش نداشته است. از این رو، با تعیین شاخص های عملکرد خاص برای بخش کشاورزی و سوق دادن حمایت ها بر مبنای این شاخص های عملکرد می توان ضمن به دست آوردن بازدهی بالاتر از حمایت ها، منابع اختصاص داده شده به این بخش را نیز به صورت هدفمند و کارامد صرف کرد.

کلمات کلیدی