زایلانازها، گروهی از آنزیمها هستند که به صورت تصادفی پیوند گلیکوزیدی 3 را در کمپلکس زایلان موجود در دیوارهی سلولی گیاهان هیدرولیز میکنند. سوبسترای این آنزیمها، زایلان، پلی ساکارید عمده موجود در سلولهای گیاهی که در حدود یک سوم منابع کربنی آلی تجدیدپذیر را در طبیعت به خود اختصاص می دهد. این آنزیمها دارای انواع متعددی بوده که از لحاظ فعالیت هیدرولیتیک، مکانیسم عمل، ویژگی های فیزیکوشیمیایی و نوع سوبسترای مورد استفاده با یکدیگر بسیار متفاوت میباشند. طیف گسترده ای از میکروارگانیسم ها از جمله باکتریها، اکتینومیست ها و قارچ ها، دارای سیستم کامل تجزیه کننده زایلان می باشند. این آنزیمها، در صنایع مختلف کاربردهای متعددی دارد. از این میان، زایلانازهای اکسترموفیلی به سبب سازگاری با شرایط اکستریم محیطی از جمله توانایی تحمل گستره دمایی خاص در انواع گرمادوست و سرمادوست و مقاوم به سرما و نیز سازگاری با شرایط اسیدی و قلیایی نسبت به آنزیمهای مزوفیلیک مورد استفاده در صنعت، توجه زیادی را به خود معطوف نموده است و هر روز جایگاه بیشتری را در بازار جهانی آنزیمهای صنعتی کسب میکند. در چنین شرایطی، توجه به انواع میکروارگانیسمهای بومی تولیدکننده آنزیم های زایلاناز مقاوم به سرما و استخراج و تخلیص آنها، که در دماهای کمتر، فعالیتی بهینه را از خود نشان می دهند، از اهمیت زیادی برخوردار است که سبب گسترش روش های بهینه سازی و نیز استفاده از آنها در صنایع مختلف گردیده است.

کلمات کلیدی