مفهوم قدرت نرم (Soft Power) که در اواخر دهه ی 1980 از سوی جوزف نای ارائه شد ، بخش گسترده ای از ادبیات مربوط به رویکرد غیر مادی به قدرت (به ویژه در ارتباط با امریکا) را در بر گرفته است. نکته ی مهم موقعیت انحصاری این نوع "نگرش نای محور " است که باعث شده دیگر آراء و نظراتی که در حوزه ی تشریح چگونگی کاربست نرم قدرت در سیاست خارجی از تقدم و اولویت برخوردارند(مانند نظریه ی جنگ عادلانه، برداشت صلح دموکراتیک، تفسیر پساگرامشینی از چیره طلبی،.....،) مورد غفلت و کم توجهی قرار گیرند. این نوشتار می کوشد که بر مبنای تشریح بعد نرم افزاری رویکردهای یاد شده در کنار آراء نای، بر این معنا پافشاری نماید که در روند نظریه پردازی روابط بین الملل ، دیدگاه وی تنها یکی از نظریه هایی است که بر وجه نرم قدرت پافشاری کرده و باید از الگویی فرانای تبعیت نمود.

کلمات کلیدی