شناخت و بررسی امکانات و در پی آن تعیین سطوح برخورداری جامعه روستایی، نخستین گام در فرآیند برنامه ریزی و توسعه برای این جامعه به شمار می رود. از این رو این مقاله با هدف تعیین سطوح برخورداری روستاهای بخش میمند تدوین شده است. روش تحقیق در این پژوهش، مبتنی برروش توصیفی- تحلیلی می باشد. در این پژوهش با انتخاب 45 پارامتر در قالب 9 شاخص جمعیتی، آموزشی، ارتباطاتی، اقتصادی، کشاورزی، رفاهی، بهداشتی، اداری، زیربنایی و بهره گیری از مدل ضریب ویژگی و موریس، روستاهای بخش میمند رتبه بندی شده و در نهایت نتایج حاصل در قالب نقشه ها و نمودارها تنظیم و ارائه گردیده است. نتایج حاصل از دو مدل مورد استفاده تقریبا مشابه بوده و اختلاف چندانی با یکدیگر ندارند. نتایج بدست آمده از دو مدل ضریب ویژگی و موریس نشان دهنده وجود سطح بالای نابرابری بین روستاهای بخش میمند از لحاظ سطح دسترسی ها و میزان برخورداری ها می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده مدل موریس از کل روستاهای بخش، دو روستا یا 9/4 در صد از کل روستاها، خیلی توسعه یافته، چهار روستا یا 8/9 درصد از کل روستاهای بخش، توسعه یافته، هشت روستا یا 5/19 درصد از کل روستاها، در حال توسعه، پانزده روستا یا 6/36 درصد از کل روستاها، کمتر توسعه یافته و دوازده روستا یا 3/29 درصد از کل روستاها محروم می باشند. در این میان روستاهای پرزیتون، جوکان، امیرسالار به ترتیب برخوردارترین روستاها و روستاهای بست دوراه، انارمهر و چهاربید سرتنگ به ترتیب محروم ترین روستاها می باشند.

کلمات کلیدی