Rhizoctonia solani یکی از مخرب ترین بیمارگرها در مناطق عمده کشت لوبیا در دنیا از جمله ایران است. رایج ترین روش کنترل آن استفاده از قارچکش ها می باشد. اما اثرات جنبی کاربرد قارچکش ها، یافتن روش های دیگری را برای کنترل بیماری ضروری می سازد که از جمله آن ها، القاء مقاومت در گیاه است. نارینجنین و کوئرستین از پلی فنل های متعلق به خانواده فلاونوئیدها می باشند که اثرات مفیدی را به وسیله خاصیت آنتی اکسیدانی خود اعمال می کنند. در این پژوهش، اثر این دو فلاونوئید در کنترل بیماری پوسیدگی ریشه و طوقه لوبیا قرمز و امکان القاء مقاومت سیستمیک در گیاه، در آزمایشات گلخانه ای بررسی شد. بدین منظور، محلول های نارینجنین و کوئرستین به همراه سورفاکتانت 0.02% با غلظت های100، 200، 300، 400 (میکروگرم بر میلی لیتر)1، 3 و 5 روز قبل از مایه زنی بیمارگر روی گیاهچه ها استفاده شدند. سپس شدت بیماری براساس طول زخم روی طوقه و ریشه، 7 روز پس از مایه زنی محاسبه گردید. بعلاوه، اثر این مواد بر رشد رویشی قارچ در محیط کشت ارزیابی شد. نتایج نشان داد که استفاده از غلظت مناسب از این مواد شیمیایی باعث کاهش شدت آلودگی گیاه لوبیا به قارچ R. solani نسبت به شاهد گردید. در حالی که این غلظتها هیچ تاثیری روی رشد رویشی قارچ بیمارگر در محیط کشت نداشتند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که این فلاونوئیدها در غلظتهای خاص قادر به القای مقاومت علیه بیماری رایزوکتونیایی پوسیدگی ریشه و طوقه لوبیا می باشند

کلمات کلیدی