همدردی یکی از آموزه هایی است که اهمیت آن در دوجریان اصلی آیین بودا (ترواده و مهایانه) به یک میزان نیست. همدردی سومین مقام از مقامات چهارگانه معنوی است که در ترواده تنها مقامی برای ارهت و در مهایانه علاوه بر ویژگی اصلی بودیستوه منجر به نجات نیز میگردد. برای آرتور شوپنهاور(1788-1860) آموزۀ ودایی «تو همانی» همان وحدت متافیزیکی است که همواره از آن سخن می گفت. وی همین آموزه را زیربنای اصل همدردی می داند. او زیربنای رنج را مایا دانسته و معتقد است زدودن مایا از طریق درک حقیقت هستی یعنی درک همان آموزه تو همانی ، منجر به تحقق آموزۀ «نه- خود» و فرادانش حقیقی می گردد. رهایی از سنساره نیز زمانی اتفاق می افتد که آموزۀ «نه- خود» عملی گردد یعنی کرونا؛ و پس از آن نیروانه محقق می گردد. این سیر در آیین بودای مهایانه بسیار پررنگ است. در واقع همدردی مشخصۀ اصلی آیین بودای مهایانه است که هدف نهایی بودیستوه است. نجات یا رستگاری چیزی است که فلسفۀ شوپنهاور آن را به سختی ممکن می داند و از این حیث فلسفۀ وی به آیین بودای ترواده نزدیک می شود.

کلمات کلیدی