به منظور بررسی تأثیر دو سطح تراکم گله (10 و 16 پرنده در هر متر مربع ) و سه سطح انرژی جیره غذایی (سطح توصیه شده و 100 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم بیشتر و کم تر از توصیه) بر عملکرد جوجه های گوشتی نر نژاد راس 308 ، از یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار (10 و 16 پرنده در هر متر مربع) و با آرایش فاکتوریل 3×2 استفاده شد. طی دروه آغازین (0 تا 10 روزگی)، مصرف خوراک جوجه های دریافت کننده جیره کم انرژی در مقایسه جوجه های دریافت کننده جیره پرانرژی، به طور معنی داری بیشتر بود. همچنین در همین دوره، تراکم بالای گله مصرف خوراک بیشتری را بههمراه داشت. پرندگان تغذیه شده با جیره های استاندارد و پرانرژی در قیاس با جوجه هایی که با جیره کم انرژی تغذیه شده بودند، افزایش وزن بیشتری به ازای هر روز از دوره پایانی ( 25 تا 42 روزگی) و نیز کل دوره آزمایش داشتند. همچنین، بهبود معنی دار افزایش وزن روزانه با افزایش تراکم پرندگان از 10 قطعه به 16 قطعه در هر متر مربع، مشاهده شد. تقریباً در تمامی مراحل آزمایش، با افزایش سطح انرژی جیره ضریب تبدیل غذایی کاهش یافت، حال آنکه از حیث ضریب تبدیل غذایی، پرندگان پاسخ معنی داری به تغییر نرخ تراکم گله نشان ندادند. اثرات متقابل معنی داری بین تراکم انرژی جیره و تراکم گله بر فراسنجه های عملکردی وجود داشت، به طوریکه سطح پایین انرژی جیره همراه با سطح بالای تراکم پرندگان، ضعیفترین عملکرد رشد را سبب گردید. نتایج نشان داد که تحت شرایط کنترل شده محیطی، با افزایش تراکم گله و سطح انرژی جیره، شاید بتوان بازده پرورش جوجه های گوشتی را بهبود بخشید.

کلمات کلیدی