جهت گیری های هدفی از جمله مولفه های انگیزشی مهم فرایند یادگیری و آموزش در همه سطح و به خصوص آموزش عالی است. تحقیقات زیادی به بررسی پیامدها و ارزیابی باورهای انگیزشی یادگیرندگان پرداخته اند. هدف این پژوهش نیز اعتباریابی و رواسازی مقیاس جهت گیری های هدفی پیشرفت دانشجویان با تاکید بر جهت گیری های دینی بود. جامعه پژوهشی دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد هستند. شرکت کنندگان ها شامل 315 دانشجوی کارشناسی از رشته های مختلف بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اهداف پیشرفت میدگلی و همکاران و خرده مقیاس جهت گیری هدفی دینی محقق ساخته استفاده شد. برای تحلیل داده از ضریب پایایی آلفای کرانباخ، تحلیل عاملی تاییدی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. پایایی مقیاس کلی اهداف پیشرفت و خرده آزمونهای تبحری، عملکردی رویکردی، عملکردی اجتنابی و دینی با استفاده از آلفای کرانباخ به ترتیب (89/0، 89/0، 82/0، 79/0 و 92/0) محاسبه شد که مقدار آن رضایت بخش بود. ساختار عاملی مولفه های اهداف پیشرفت در نمونه انتخابی به روش تحلیل عاملی نیز تایید شد. مجموعا چهار عامل 05/62 واریانس اهداف پیشرفت تحصیلی دانشجویان را تبیین کردند و بیشترین واریانس توسط جهت گیری دینی تبیین شد. همچنین نتایج نشان داد که جهت گیری عملکردی رویکردی و عملکردی اجتنابی و نیز جهت گیری دینی دانشجویان دختر بالاتر از پسران است. با توجه به تایید ساختار عاملی و روایی مقیاس جهتگیری های هدفی با تاکید بر جهت گیری دینی توصیه می شود از این ابزار برای مقاصد پژوهشی و تشخیص جهت گیری های یادگیرندگان استفاده شود و برای سایر مقاطع نیز رواسازی گردد.

کلمات کلیدی