گردشگری صنعتی است که با جریانات مکانی- فضایی فراوانی نظیر جریان جمعیت، پول، فرهنگ، آداب و رسوم و نظایر آن همراه است. یکی از مهمترین جریانات در سطح گردشگری، جریان علم می باشد که علیرغم اهمیت بسیار بالا در تبادلات علمی و توسعه آموزش عالی از جنبه های گوناگون، در کشور ما کمتر مورد توجه واقع شده است. گردشگری علمی به واسطه تبادل گردشگران ویژه که هدف آنها حضور در آزمایشگاه ها، کنفرانسهای علمی، کارگاه ها و مجامع علمی است، شکل دیگری از جریانات مبادلاتی را در سطوح مختلف فضایی- مکانی به همراه دارد که مزایای نسبی فراوانی نظیر تبادل علم، دانشجو، تربیت متخصصان در حوزه های مختلف و زمینه سازی برای حضور و رسوخ بیشتر فرهنگ و دانش ملی در مرزهای فراملی و در حوزه توسعه آموزش عالی برون مرزی به همراه دارد. بر این اساس در این تحقیق سعی بر آن شده تا این مزایا و نتایج نسبی مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. برای این منظور این مطالعه از طریق روش شناسی تحلیلی- تبیینی و کتابخانه ای در تلاش برای پاسخگویی به این سوال کلیدی می باشد که: مزایای نسبی ناشی از جریان گردشگری در جلب همکاری های علمی بین کشورهای مختلف چه مواردی را در بر می گیرد؟ برای پاسخگویی به این پرسش، ابتدا ظرفیت ها و نتایج گردشگری بین المللی در ایجاد همکاری های کشورها به طور عام و همکاری های علمی به طور خاص، در جهت توسعه و بسط ادبیات موضوعی گردشگری، توسعه برنامه ریزی گردشگری و کاربردی نمودن آن مورد مطالعه و تحقیق قرار گیرد و سپس مزایای نسبی این صنعت در حیطه همکاری های علمی کشورها تعیین و تدقیق گردید.

کلمات کلیدی