جهت بررسی کنترل گل جالیز مصری در گوجه فرنگی با دو علفکش گلایفوسیت و سولفوسولفورون و یافتن دوز مناسب و تعداد دفعات کاربرد دو علفکش، چند آزمایش در سال 1390 در دانشگاه آرهوس کشور دانمارک انجام گرفت . ابتدا تأثیر دوزهای 029 14 میکرولیتر در لیتر علفکش / 2 و 676 /935 ،0/587 ،0/117 ،0/ 18 میلی گرم در لیتر علفکش سولفوسولفورون و 023 / 3/676 و 378 ،0/735 ،0/147 در شرایط پتری دیش بررسی شد . سپس تأثیر GR گلایفوسیت بر روی بذور گل جالیز بدون حضور گیاه میزبان، با کاربرد ماده محرک جوانه زنی 24 کاربرد شاخساره ای دو علفکش بر رشد گوجه فرنگی و کنترل گل جالیز در ارقام هیبرید پتوپراید 2 و ویوا گوجه فرنگی در شرایط گلخانه ای مورد 75 و 100 گرم ماده مؤثره در هکتار ) و 4 دوز ،50 ، بررسی قرار گرفت . تیمارهای آزمایش گلخانه ای عبارت بودند از 4 دوز علفکش سولفوسولفورون ( 25 60 و 80 گرم ماده مؤثر ه در هکتار ) با کاربردهای منفرد، 2 بار کاربرد و 3 بار کاربرد. اولین کاربرد 15 روز بعد از انتقال ،40 ، علفکش گلایفوسیت ( 20 نشاء و فاصله بین دو کاربرد نیز 14 روز بود . نتایج آزمایش پتری دیش نشان داد که علفکش های سولفوسولفورون و گلایفوسیت به طور معنی داری طول ریشه چه بذ ور گل جالیز را نسبت به شاهد کاهش دادند . نتایج کار گلدانی نشان داد که پاسخ دو رقم گوجه فرنگی به تیمارهای مختلف دو علفکش gr ai/ha 50 یک، دو و سه بار کاربرد و gr ai/ha متفاوت بود. رقم ویوا نسبت به هیبرید پتوپراید 2 در کاربرد هر دو علفکش برتری داشت. تیمارهای 25 دو و سه بار کاربرد علفکش سولفوسولفورون در رقم ویوا در مجموع صفات مورد مطالعه، به ترتیب مناسب ترین تیمارها بودند. تیمارهای یک، دو و علفکش گلایفوسیت در این رقم نیز تیمارهای مناسبی بودند. علفکش سولفوسولفورون نسبت به گلایفوست، gr ai/ha سه بار کاربرد دوزهای 20 و 40 علفکشی ایمن و مناسب برای کنترل گل جالیز در گوجه فرنگی بود.

کلمات کلیدی