به منظور تعیین تجزیه پذیری شکمبهای شش رقم دانه جو (ماکویی، بهمن، صحرا و دشت،ریحان 03 و کویر ) این آزمایش انجام گردید. از چهار راس گاو نر اخته شده نژاد هلشتاین که دارای فیستولای شکمبه ای بودند استفاده گردید. از دو هفته قبل از آزمایش، گاوها از یک جیره کاملاً مخلوط در دو وعده مساوی در ساعات 08:00 و 18:00 تغذیه شدند. جیره بر اساس ماده خشک دارای 500 گرم سیلاژ ذرت، 100 گرم یونجه خشک و 400 گرم کنسانتره در هر کیلوگرم بود. نمونه های جو در اندازه 2 میلی متری آسیاب و 48 و 72 ساعت در شکمبه گاوها انکوباسیون شدند. نتایج نشان ،36 ،24 ،12 ،8 ،4 ، مقدار 5 گرم از هریک از آنها به مدت صفر، 2 بین ارقام مختلف جو از نظر ناپدید شدن ماده خشک وجود داشت. ارقام دشت و صحرا (P<0/ داد که اختلاف معنی داری ( 05 0) مقدار را / 0) مقدار ناپدید شدن ماده خشک را در زمان صفر دارا بودند و در مقابل رقم بهمن کم ترین ( 215 / 0 و 257 / بیشترین ( 253 6 و 8 ، داشت. رقم دشت بیشترین مقدار بخش محلول، ثابت نرخ تجزیه و تجزیه پذیری موثر ماده خشک را در هر سه نرخ خروج 4 از نظر تجزیه پذیری پروتئین خام، روند متفاو تی با ماده .(P<0/ درصد در ساعت داشت و تفاوتش با سایر ارقام معنی دار بود ( 05 خشک مشاهده گردید. رقم دشت بر خلاف بخش محلول ماده خشک، کم ترین مقدار را از نظر بخش پروتئین محلول داشت.

کلمات کلیدی