به‌منظور بررسی تأثیر غلظت های مختلف پیش تیمار بذر با پلی‌آمین‌ها و متیل جاسمونات بر شاخص‌های رشدی و عملکرد میوه گوجه‌فرنگی در شرایط دمای پایین، آزمایشی بصورت آزمایشگاهی و گلخانه‌ای در گروه علوم باغبانی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 اجرا شد. صفات مورد مطالعه شامل محتوی کلروفیل، قطر ساقه، ارتفاع بوته، تعداد روز تا گلدهی، تعداد گره گل دهنده، زمان گلدهی و میوه دهی، شاخص های فیزیولوژیکی شامل فلورسانس حداقل و حداکثر، عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی، هدایت روزنه ای و محتوی کلروفیل برگ، تعداد میوه، میانگین قطر میوه، وزن کل میوه، تعداد برگ، تعداد گره، طول ساقه، قطر ساقه، سطح برگ، وزن خشک ریشه و وزن خشک میوه گوجه فرنگی، محتوی پروتئین کل و فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز بودند. نتایج نشان داد که تأثیر پیش‌تیمار بذر بر محتوی کلروفیل برگ، زمان میوه‌دهی در سطح احتمال پنج درصد و بر شاخص‌های روز تا گلدهی، گره گلدهنده، تعداد خوشه، تعداد میوه، قطر میوه، وزن تر و خشک میوه و میزان فعالیت آنزیم پراکسیدازگوجه فرنگی معنی‌دار بود. تنش سرما فلورسانس حداقل و حداکثر و قطر ساقه را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار داد. اثر متقابل پیش‌تیمار بذر و تنش سرما بر قطر ساقه و درصد ماده خشک اندام هوایی معنی‌دار شد. تمام مواد مورد استفاده به صورت پیش‌تیمار باعث کاهش معنی‌دار زمان گلدهی گوجه فرنگی شدند؛ به طوری که بیشترین زمان گلدهی برای شاهد (5/89 روز) و کمترین زمان (81 روز) برای پیش‌تیمار با اسپرمیدین حاصل شد. بیشترین تعداد میوه برای پیش تیمار بذر با اسپرمیدین (2/8 تعداد در بوته) و پوترسین (2/4 تعداد در بوته) حاصل شد. بیشترین وزن تر میوه (74/471 گرم در بوته) برای پیش‌تیمار با اسپرمیدین و کمترین مقدار آن (13/234 گرم در بوته) برای شاهد مشاهده گردید. تنش سرما موجب کاهش 15 درصدی هر دو فاکتور فلورسانس حداقل و حداکثر شد.

کلمات کلیدی