ادعای نامأنوس الهی‌دان آگوستینی مبنی بر مشروط بودن فهم به ایمان ظاهراً با اشکالات متعددی مواجه است. ما با تحلیل، نقد و ردّ اشکالات مزبور، جایگاه معرفت‌شناسانه‌ی ادعای این الهی دان را تبیین خواهیم کرد. مقاله شامل دو بخش خواهد بود. در بخش نخست، با تفکیک دو رویکرد متفاوتِ درونگرایی و برونگرایی در باب مساله‌ی توجیه معرفتی نشان خواهیم داد که اشکالات مزبور ناشی از تعهد به وظایفی معرفتی است که از سوی رویکرد درونگرایی بر فرد تحمیل می شود. بنابراین اگر لزوم تعهد به چنین وظایفی مرتفع شود آنگاه اشکالات مزبور نیز منحل خواهند شد؛ رویکرد برونگرایی، دقیقاً همین کار را برای ما انجام می‌دهد. سپس نشان خواهیم داد که اگر چه برونگرایی به خوبی قادرست شرائط مورد نیاز جهت ارائه‌ی یک معرفت شناسی فراگیر را ارضاء کند ولی در مبانی خودش متکی به پیش شرطی است که فقط با تبیینی مؤمنانه فراهم می شود. ما در بخش دوم مقاله نشان خواهیم داد که صرفاً ادعای الهی دان آگوستینی می‌تواند زمینه‌ی مناسبی را برای پیش‌شرط مزبور فراهم کند.

کلمات کلیدی