هدف: با توجه به تاثیرات مخرب آزار عاطفی در روابط زوجین که منجر به آشفتگی زناشویی نیز می شود، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد زوج درمانی خودنظم بخشی بر آزار عاطفی و آشفتگی زناشویی صورت گرفت. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری این پژوهش، مشتمل بر کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و رواندرمانی وابسته به بهزیستی و آموزش و پرورش سطح شهر مشهد بود که از این میان 10 زوج به عنوان نمونه پژوهش، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه کنترل ( 5 زوج) و آزمایش ( 5 زوج) قرارگرفتند. پس از اجرای پرسشنامه های آزار عاطفی و به عنوان پیش آزمون روی افراد هر دو گروه، (DAS) مقیاس سازگاری دو نفری افراد گروه آزمایش در معرض مداخله 8 جلس های زوج درمانی خودنظم بخشی قرارگرفتند. پس از اتمام مداخلات، هر دو گروه آزمایش و کنترل به پس آزمون پاسخ گفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخ صهای آمار توصیفی، آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج ب هدست آمده نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در ،p<0/ متغیرهای آزار عاطفی و سازگاری زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد ( 01 .(p=0/001 نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که زوج درمانی خودنظم بخشی باعث کاهش آزار عاطفی در بین زوجین می شود و همچنین این رویکرد آشفتگی زناشویی را در بین آنان به طور معناداری کاهش می دهد.

کلمات کلیدی