درعصر حاضر کشاورزان برای همراهی با تغییرات مستمر نیازمند ساختاردهی به برنامه ریزی خود هستند، چنین ساختار دهی براهمیت تصمیم گیرهای مدبرانه کشاورزان تاکید دارد. از جمله مهمترین تحولات، تغییرات اقلیمی است و سرمازدگی یکی از مهمترین تغییرات اقلیمی استکه مساحت و میزان خشارت و چالش های پس از آن ، همواره یکی از مشکلات پیش روی کشاورزان است. هدف این مقاله پاسخ به این سوال است که کاربرد دانش بومی و فناوری های مدرن جهت مدیریت بحران در زمان تغییر اقلیم و چه نقشی می تواند در روند تامین امنیت غذایی داشته وبه عبارتی چگونه باغات سرمازده را می تواند مدیرت مدیریت کند؟ تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است وروش انجام آن میدانی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای انجام گرفت است. نتایج تحقیق نشان می دهدکه تحقیقات سرمازدگکی تا کنون در حد کفایت موفق نبوده است. ودر رویارویی با این پدید همدر سطح جامعه کشاورزان و هم در سطح مجریان بخش های خصوصی و دولتی، شناخت و آگاهی صحیحی نسبت به سرمازدگی وجود ندارد و تا کنون نیز آموزش های سازمان یافته اصولی و کارساز دراین زمینه اجرا نشده است. از سویی همکاری مدیران وکارشناسان بخش دولتی و خصوصی در راه اندازی تشکل های باغداران و تیم سازی برای مقابل و کنترل سرمازدگی بسیار ضروری است.

کلمات کلیدی