توسعه پایدار مناطق مرزی به منظور بهره وری مطلوب و متناسب از مزیت های این مناطق در راستای منافع ملی ودر چارچوب توسعه و امنیت کشور به گونه ای که هر یک از این مناطق متناسب با قابلیت ها،نیازها،محدودیت ها و تهدیدات مربوط به امنیت و دفاع در آن از طیف مناسبی از فعالیت های اقتصادی،اجتماعی و امنیتی برخوردار بوده و امکان رشد مادی و معنوی را برای ساکنان مرز فراهم سازد از ضروریات است. یکی از مهمترین علل عدم توسعه پایدار و آسیب ها و تهدیدهای مناطق مرزی ،عدم وجود استراتژی منسجم و کارآمد در مدیریت مناطق مرزی است.عدم وجود استراتژی منسجم سبب شده که بیشتر برنامه ها و راهکارهایی که با هزینه های فراوان مالی وانسانی جهت بهبود وتوسعه ی نواحی مرزی طراحی شده به موفقیت نیانجامد.از جمله مهمترین استراتژی ها به منظور مدیریت و توسعه نواحی مرزی ،استراتژی فرصت محور می باشد که در این استراتژی وزن سنگینی به فرصت سازی و فرصت زایی مناطق مرزی داده می شود. شرایط ژئوپلیتیکی، جغرافیایی و ارتباطی ایران بویژه در شمال غرب کشور،امکانات و منابع زیادی را در زمینه های مختلف اقتصادی و اجتماعی و...قرار داده که عدم استفاده از این فرصت ها ، سیکل معیوب عدم توسعه یافتگی را درنواحی مرزی کشور به ارمغان آورده است.مقاله حاضر به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است و پس از اتمام فرآیند تحقیق مشخص شد که فرصت های موجود برای ایجاد توسعه پایدار در مناطق مرزی همجوار با جمهوری نخجوان ،در عرصه های کشاورزی، تجاری و گمرکی، صنعت و معدن، توریسم و ارتباطی و حمل ونقل قرار دارند.

کلمات کلیدی