در این تحقیق به روش کیفی و با استفاده از مصاحبه تفصیلی با هجده خانه دار زن در مراکز اقامتی شهر مشهد، سعی شده است وضعیت کیفیت زندگی کاری آنان تبیین شود. به این منظور متون مصاحبه های انجام شده به روش نظریه زمینه ای مورد تحلیل قرار گرفته و سپس ضمن انتخاب یک مقوله گزینشی، مدلی برای توضیح کیفیت زندگی کاری پایین آنان پیشنهاد شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که نبود یا کمبود، منابع مالی که از سوی مرد تامین می شود، این زنان را به سوی اشتغال سوق داده است، اما تحصیلات اندک، نداشتن مهارت و نبود سرمایه مالی مناسب موجب شده است شرایط دشوار انجام کار خانه داری را حتی بدون بیمه و اندک امنیت شغلی بپذیرند. احترام اجتماعی اندک و کمبود امنیت کاری موجب عامل مداخله گر کاهنده در کیفیت زندگی کاری اینان است. البته عموما این زنان چاره ای جز ادامه کار بدنی دشوار و آسیب زای خود ندارند. تنها عامل مثبت در این مدل، راهبرد یافتن معانی معنوی جایگزین است که به آنان کمک می کند کار خود را خدمت به زایران حضرت رضا)ع( تفسیر کنند و احساس شأن معنوی داشته باشند.

کلمات کلیدی