در جامعه مدرن همزمان با افزایش جمعیت، پیچیدگی ساختاری به وجود آمده است پیچیدگی ساختاری دربردارنده تفکیک میان کارکردها و به وجود آمدن خرده نظامهای جدید جهت پاسخگویی به هر یک از کارکردهایی است که قبلاً نهادهای سنتی تام آنها را برآورده میکرد. خانه در جامعه امروز ، بسیاری از دیگر کارکردها را ازدستداده است. خانه از نگاه کنشگران محل مناسبی برای برگزاری مهمانیهای خانوادگی، ورزش و تفریح نیست. افراد ترجیح میدهند این امور را در محیطهای تخصصی مانند مراکز تفریحی، ورزشی، رستورانها و سالنها انجام دهند . بااینوجود، خانه تنها محلی برای خواب و استراحت خواهد بود. در چنین شرایطی ساکنان یک آپارتمان از ساکنان واحدهای همآپارتمان خود بی اطلاع بوده و هیچ گونه ارتباطی با آنها ندارند. فقدان تعامل در زندگی آپارتمان نشینی امروزی و بیاهمیت بودن حال و روز دیگران برای مردم به شکل یک عادت یا حتی پرستیژ درآمده است. بنابراین این امر میتواند مشکلاتی در همکاری و تولید خیر جمعی در مجتمع مسکونی به همراه داشته باشد. از اینرو در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از روش نظریه زمینه ای و مصاحبه با ساکنین مجتمع مسکونی لاله در شهر مشهد، فهم ذهنی آنان از روابط اجتماعی روشن شوند. بر این اساس 53 مصاحبه در مورد خانوار صورت گرفت. بر پایه تحلیل یافته ها و کدگذاری مشخص گردید موانع ساختاری، موانع ارتباطی زمینه فاصله تعاملی را ایجاد میکند.حضور بلند مدت یا وجود چشم اندازسکونت بلند مدت در یک مکان موجب میشود افراد سرمایه گذاریهای مالی و اجتماعی بیشتری انجام دهند.. عدم اعتماد، روابط قهر آمیز، منفعت طلبی ساکنین، کنترل مرکزی ضعیف، ذهنیت منفی نیز از جمله شرایطی است که ممکن است منجر فاصله تعاملی گردد. همکاری شکننده و بسیار ابتدایی از پیامدهای چنین امری در مجتمع مسکونی خواهد بود که هر لحظه امکان فروپاشی آن وجود دارد.

کلمات کلیدی