شهر مکان اصلی زندگی بشر امروزی است و فضای شهری عرصه زندگی اجتماعی فرد محسوب می شود، به عبارتی دیگر فضای شهری بدون وجود انسان و عملکرد او هویتی مستقل از خود ندارد و تعاملات انسانی است که یک مکان را معنادار می کند،از طرفی دیگر با گسترش شهرنشینی ، ویژگی های انسجامی از جمله رشد روابط مبتنی بر اقتصاد پولی ونه روابط مبتنی بر احساسات و عواطف، محافظه کاری ، کاهش اعتماد ، عدم تجانس و ناهمگونى شهرها بهدلیل هجوم مهاجرین و مردمانى با ریشههاى قومى ، فرهنگى و نژادى مختلف موجب بروز ناهماهنگى و تضاد در درون شهرها مىشود و زندگى شهرى را در ” آنومى ” عین تنوع دشوارتر مىسازد و تسامح بیشترى را طلب مىکند، در چنین وضعیتى یا بىهنجارى در شهرها توسعه مىیابد ” انسجام مکانیکى ” و به تضعیف و رشد زندگى تصنعى و غیرشخصى کمک مىکند؛ مشهد به عنوان یک کلان شهر و دارابودن ویژگی های کلان شهری، به طور عام و مجتمع های مسکونی به طور خاص نیز همواره با مساله انسجام ) کم رنگ شدن مولفه های انسجامی( مواجه بوده است ؛ به همین منظور در این مقاله سعی شده تا با استفاده از روش نظریه زمینه ای و مصاحبه با ساکنین آپارتمان های مرتفع به فهم انسجام اجتماعی در این مجتمع دست یابیم. بر این اساس نمونه گیری هدفمند و با ملاک اشباع نظری 51 نفر از ساکنین انتخاب گردیدند. یافته های بدست آمده در این تحقیق، شامل 51 مقوله عمده است که عبارتند از وجود مرکز تعاملات، استفاده از امکانات کالبدی موجود در مجتمع ، استقلال نسبی در خدمات، احترام قائل شدن برای مجتمع، تمایز گذاری روشن شهر، وجود امنیت، تعلق به مکان، همدلی، همکاری، تعهد )مسئولیت پذیری(، اعتماد نامیده شد، » انسجام فروبسته « متقابل، تعاملات گرم و صمیمی و عدم تمایل به تغییر؛ مقوله انتخابی از مجموعه این مقولات راهبرد چنین مفهومی، خودمختاری اجتماعی از سوی ساکنین می باشد و پیامد چنین پدیده ای انفکاک اجتماعی میان مجتمع و شهر از نظر انسجام اجتماعی می باشد.

کلمات کلیدی