در این مقاله، کمانش دینامیکی صفحه فلزی با استفاده از روش المان محدود مورد بررسی قرار می گیرد. به منظور بهبود نواحی پایداری صفحه، از یک میراگر خارجی الکترورئولوژیکال استفاده شده است. سیالات الکترورئولوژیکال دستهای از سیالات هستند که خصوصیات مکانیکی آن ها با اعمال میدان الکتریکی در کسری از ثانیه تغییر می کند. در مدل میراگر الکترورئولوژیکال، رفتار پس از تسلیم سیال هوشمند (مدل بینگهام) و مد فشاری آن مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور حل معادله حاکم بر سازه هوشمند و یافتن نواحی پایداری آن، از روش نیومارک استفاده شده است. در هنگام طراحی میراگر، با تغییر در برخی از پارامترها میتوان نواحی پایداری سازه را تغییر داد. تغییر پارامترهای میزان ولتاژ اعمالی به الکترودها، شعاع الکترودها و فاصله نسبی اولیه الکترودها در میراگر الکترورئولوژیکال می تواند منجر به تغییرات پایداری سازه شود. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که هر چه شدت میدان الکتریکی بیشتر، فاصله نسبی اولیه بین الکترودها کمتر و شعاع الکترودهای میراگر الکترورئولوژیکال بیشتر باشد، پایداری سازه افزایش می یابد

کلمات کلیدی