جنیستئین یکی از مهم ترین ایزوفلاونوئیدهای تراوش شده از ریشه لوبیا است که در هم زیستی در نقش سیگنال ملکولی گیاه به باکتری باعث تحریک ژن های نود و تراوش فاکتور نود توسط ریزوبیوم شده که منجر به پاسخ های فیزیولوژیکی در ریشه و تشکیل گره های تثبیت کننده نیتروژن خواهد شد.تنش شوری موجب اختلال در تراوش این ترکیبات از ریشه گیاه می گردد. هدف از این کار پژوهشی تأثیر جنیستئین بر باکتری ریزوبیوملگومینوزاروم بیوار فازئولی و اثر آن بر گره زایی، تثبیت نیتروژن و رشد G20= و 20 G5=5 ،G0= گیاه لوبیا در تنش شوری است. به این منظور آزمایشی با 3 سطح جنیستئین ( 0 4 دسی زیمنس بر متر) با 3 تکرار در =S 2 و 2 =S صفر، 1 =S میکرومولار) و آبیاری با 3 سطح شوری ( 0قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل در گل خانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی انجام گرفت. پس از 30 روز گیاه برداشت و وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، تعداد و وزن گره های ریشه و نیتروژن گیاه اندازه گیری شد. وزن و تعداد گره نسبت به تنش شوری بسیار حساس تر از وزن خشک گیاه بود.کاربرد جنیستئین با غلظت 5 و 20 میکرومولار باعث افزایش تعداد، وزن (S هم چنین در خاک غیرشور ( 0کاربرد 20 میکرومولار جنیستئین میانگین وزن هر S گره و جذب نیتروژن لوبیا گردید. در سطح شوری 1 تعداد و وزن گره ها کاهش یافت. با وجود کاهش در S به 2 S گره را افزایش داد. با افزایش شوری از 1 گره زایی، در اثر کاربرد جنیستئین جذب و غلظت نیتروژن گیاه با افزایش شوری کاهش نیافت.

کلمات کلیدی