به منظور بررسی و گزینش ژنو تیپ های متحمل به خشکی نخود و تعیین مناسب ترین شاخص های مقاومت به خشکی، آزمایشی در سال زراعی 1385 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی نیشابور انجام شد و طی آن 150 ژنوتیپ نخود تیپ کابلی از بانک بذر حبوبات دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح ارزیابی مقدماتی عملکرد آگومنت به همراه 6 شاهد شامل ارقام و نمونه های MCC361 ،MCC358 ،MCC283 ،MCC252 ،MCC180 و ILC5556 مورد ارزیابی قرار گرفتند و شاخص های کمی مقاومت به خشکی مانند شاخص تحمل تنش (STI) ، شاخص حساسیت به تنش (SSI)، میانگین بهره وری (MP)، میانگین هندسی بهره وری (GMP)، شاخص تحمل (TOL) و میانگین هارمونیک (HM) بر اساس عملکرد گیاه در شرایط تنش و عملکرد در شرایط آبی محاسبه شدند . ژنوتیپ های مورد بررسی دارای تفاوت های معنی داری از نظر شاخص های کمی مقاومت به خشکی (به جز شاخص های TOL و SSI) بودند. در شرایط تنش، ژنوتیپ های 302 ، 427، 352، 1، 50، 62، 118، و 423 و در شرایط بدون تنش، ژنوتیپ های 312، 380، 304، 50، 117، 427، 301، و 311 دارای بیشترین عملکرد دانه بودند . بر اساس نتایج حاصل از مطالعه همبستگی صفات، شاخص های MP ،STI ،GMP، و HM در نخود به عنوان بهترین شاخص ها برای گزینش ژنوتیپ های متحمل به خشکی، مطرح می باشند. بر این اساس، ژنوتیپ های 50، 532 و 427 به عنوان ژنوتیپ های نخود متحمل به خشکی پیشنهاد می شوند.

کلمات کلیدی