انگور از دیر بازدر ایران مورد کشت و کار قرار میگرفته وایرانیان با روشهای مختلف کشت این گیاه آشنا بوده اند. این گیاه در نقاط مختلف ایران از نواحی سردسیر تا نواحی گرمسیر پراکنده شده اند. با توجه به اینکه، استان خراسان با داشتن بیش از 45000 هکتار سطح زیر کشت باغات انگور، دارای مقام اول در کشور می باشد و نیز به دلیل اینکه تعداد ارقام در این استان نسبتا زیاد می باشد. بنابراین ضرورت شناسایی ارقام انگور بیش از پیش در این منطقه احساس می شود. امروزه در کشاورزی مدرن، تمایل زیادی به کشت و کار چند رقم تجاری، نه تنها در مورد انگور بلکه برای اکثر میوه ها، سبزیها، گلها و نباتات زراعی بوجود آمده، و این خطر را پیش می آورد که ارقام وحشی و ارقامی که دارای میوه یا صفات نامطلوب هستند، ولی در عوض دارای ژنهای با ارزشی همچون مقاومت به شوری، آفات، بیماری و ... هستند، رو به اضمحلال بروند و تنوع ژنتیکی ارقام به خطر افتد. بنابر این شناسایی ارقام چه در مورد انگور و چه در مورد سایر گیاهان و نیز شناسایی ژنهای با ارزش آنها، عملا می توانند، باعث نجات ارقام تجاری شوند. با این مقدمات، شناسایی سیستماتیک ارقام انگور در شمال خراسان ( بجنورد و قوچان) بر طبق دسکریپتور بین المللی آن آغاز و برای رسیدن به نتایج اطمینان بخش این شناسایی ها به مدت 3 سال ادامه یافت. پس از بررسی هایی که در این 3 سال انجام گرفت. تعداد 33 رقم در این نقاط شناسایی گردید. جهت شناسایی، بیش از 100 صفت روی هریک از ارقام مورد مطالعه قرار گرفت. البته صفات مرفولوژیکی که برای شناسایی انگورهای منطقه بکار رفته است، غالبا تحت تاثیر عواملی نظیر شرایط خاک و حتی سن درخت میباشند. اما با تکرار آزمایش در طی سه سال سعی شده است ارقامی مورد آزمایش قرار گیرند، که تغییرات کمتری را نشان دهند و در نهایت برای کلیه ارقام، کلید شناسایی از روی میوه و اندام رویشی تهیه گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که کلیه ارقام مورد مطالعه از نظر گیاهشناسی متعلق به گونه وینیفرا (Vinifera )،جنس ویتیس (Vitis ) و تیره ویتاسه ( Vitaceae ) می باشند.

کلمات کلیدی