این پژوهش در سال 1385 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد روی ریشه زایی قلمه‌های آبشار طلایی انجام شد. در این پژوهش از دو اکسین ایندول بوتیریک اسید (IBA) و نفتالن استیک اسید (NAA) با غلظت ‌های 0، 1000، 2000، 3000، 4000 و 5000 میلی‌گرم در لیتر استفاده شد. قلمه‌ها به مدت 5 ثانیه در محلول هورمونی قرار گرفتند و بی‌درنگ به محیط ریشه‌زایی انتقال یافتند. محیط ریشه‌زایی آمیخته‌ای از ماسه، خاک لوم و کوکوپیت به نسبت حجمی مساوی بود. برای اجرای این پژوهش از طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار استفاده شد. در هر واحد آزمایشی 10قلمه به کار گرفته شد که بعد از حذف اثر حاشیه ای از 6 قلمه برای نمونه برداری استفاده شد. نتایج نشان داد که وزن تر و خشک ریشه، طول ریشه و وزن تر و خشک برگ تحت تاثیر تیمارهای آکسینی قرار گرفتند. بیشترین طول ریشه (25/45 سانتی‌متر) در غلظت 2000 میلی‌گرم در لیتر IBA بدست آمد که با سایر تیمارها در سطح 1% تفاوت معنی دار داشت. افزون بر این، در همین غلظت این اکسین بیشترین وزن تر و خشک ریشه ( به ترتیب 405/0 و 056/0 گرم) حاصل شد که این تفاوت با شاهد معنی دار بود. بیشترین وزن خشک برگ در 1000 میلی‌گرم در لیتر IBA (058/0 گرم) و کمترین مقدار برگ در تیمار 4000 و 5000 میلی‌گرم در لیتر IBA بدست آمد که ارتباطی بین وزن خشک برگ یا تر برگ و درصد ریشه زایی پیدا نشد.

کلمات کلیدی