برای چندین قرن در اروپا و بیش از نیم قرن در ایران زبان خارجی به صورت روش دستور- ترجمه تدریس می شد ودر عین حال که گاه فراگیرنده اطلاعات وسیعی در مورد زبان، واژگان و ساختارهای زبان ذخیره میکرد نمی توانست تعامل برقرار کند. بعد از جنگ جهانی دوم و اختراع وسایل ارتباطی، وضعیت ارتباط میان مردم دنیا و کشورهای جهان به کلی دگرگون گردید تا حدی که نیاز مبرمی به ارتباط ایجاد شد و آموزش زبان به طور جدی شروع به کار کرد و تعاریف مختلفی برای زبان ارائه شد (طوسی،1382). هر زبان دارای نظامهای آوائی، ساختاری و واژگانی است. واژگان هر زبان نامحدود است ولی برای ایجاد ارتباط لغات محدودی مورد نیاز است. در آموزش نظام واژگانی باید توجه داشت که واژگان در تمام زبانهای دنیا نامحدود است و دانستن تمام آنها امکان پذیر نیست و فایده ای ندارد.(طوسی،1382:25) بنابراین همان تعداد واژگان را که کاربرد بیشتری دارد و برای ارتباط لازم است، باید تدریس شوند. با توجه به اینکه سالها کتاب درسی آموزس زبان خارجیدر کشور ما تدریس میشودمتاسفانه هنوز نتیجه مطلوبی بدست نیاورده است این منبع بعد از اتمام دبیرستان بازده زیادی برای دانش آموزان ندارد. در این مقاله سعی بر این است تا نظام واژگانی پراسپکت مورد بررسی قرار گرفته تا با انجام سازگاری لازم در قسمت واژگان، امکان استفاده مفید را فراهم کرده تا معنا و مفهوم واژگان ماندگار و کاربردی شود و دانش آموزان در تعاملات خود بیشتر و موثرتر از آن استفاده کنند. برای دستیابی به این اهداف، پراسپکت مورد تحلیل قرار گرفت و واژگان دروس اول تا پنجم آن بررسی گردید. بررسی منبع، بر اساس روش دستور-ترجمه کاربرد واژگان، لیست واژگان، واژگان چند معنا، تلفظ، تنوع، ابتکار و خلاقیت و تصتویر مربوط به واژگان صورت گرفت. در نهایت پیشنهاداتی در راستای سازگاری منبع ارایه می شود.

کلمات کلیدی