این مقاله مدلی برای تعیین ضریب هدایت حرارتی موثر نانوسیالها ارائه می کند. در این مدل، تاثیر وجود لایه ی بین سطحی در سطح مشترک ذره سیال و توزیع غیریکنواخت اندازه ی نانوذرات معلق درون سیال در نظر گرفته شده است. مدل ارائه شده شامل اثرات ضریب هدایت حرارتی نانوذره و سیال پایه، درصد حجمی و قطر نانوذرات، دما و حرکت برآونی می باشد. دقت مدل ارائه شده در مقایسه با نتایج آزمایشگاهی برای نانوسیالهای آب اکسید آلومینیم، اتیلن گلیکول اکسید آلومینیم، آب اکسید مس، اتیلن گلیکول اکسید مس، اتیلن گلیکول آلومینیم و آب دی اکسید تیتانیم ارزیابی شده و تاثیرات دما، قطر و کسر حجمی نانوذرات بر ضریب هدایت حرارتی موثر نانوسیال بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که در نظر گرفتن همزمان وجود لایه بین سطحی و توزیع غیریکنواخت اندازه نانوذرات سبب افزایش دقت مدلسازی می شود و خطای مدل در مقایسه با نتایج آزمایشگاهی در دسترس حداکثر 5 درصد است. مقایسه نتایج به دست آمده از مدل ارائه شده با اطلاعات آزمایشگاهی موجود و سایر مدل ها نشان می دهد که نتایج این مدل تطابق خوبی با داده های آزمایشگاهی داشته و مقادیر دقیق تری نسبت به سایر مدل ها ارائه می کند.

کلمات کلیدی