حسگر زیستی (بیوسنسور) یک دستگاه تحلیلی است که مواد فعال بیولوژیکی آن در تماس با یک عامل مبدل مناسب به منظور تشخیص غلظت و یا فعالیت گونه های شیمیایی در هر نوع نمونه است. از جمله عوامل آلوده کننده منابع طبیعی به خصوص آب ها آرسنیک می باشد که نیاز است به کمک سیستم هایی ساده مانند بیوسنسورها در کمترین زمان و هزینه شناسایی شوند. این سیستم ها می توانند در مقیاس بزرگ در آزمایشگاه های کنترل کیفیت به خصوص در کشورهای در حال توسعه، مکان هایی که نیاز به اندازه گیری آرسنیک ضروری تر می باشد، تولید شوند. بیوسنسورهای باکتریایی لومینسانس که با آرسنیت و آرسنات واکنش می دهد، توسعه داده شده است. تولید بیولومینسانس از لوسیفراز باکتریایی در درون محدوده خاصی متناسب با غلظت آرسنیت است و می تواند به راحتی توسط یک لومینومتر ثبت شود. آرسنات بوسیله تبدیل درون سلولی آرسنات به آرسنیت توسط ردوکتاز شناسایی می شود. سلول های بیوریپورتر یک پلاسمید با ژن لوسیفراز باکتریایی (luxAB) تحت کنترل بیان پروتئین رپرسورArsR را حمل می کنند. ورود آرسنیت (یا آنتیمونیت) به داخل سلول سبب آزاد سازی مهارکننده رونویسی و سپس سنتز لوسیفراز توسط سلول می شود. هم زمان، آرسنات توسط سلول به آرسنیت احیا شده و بنابراین می تواند به طور غیر مستقیم سبب جلوگیری از مهار و سنتز لوسیفراز شود . در غیاب آرسنیت، مهار کننده ArsR به محل اپراتور/ پروموتور خودش در اپران ars متصل می شود و از بیان بیشتر خودش و ژن های پایین دست ars جلوگیری می کند. از مزایای روش های زیستی می تواند این باشد که آرسنیک قابل دسترس برای سلول های باکتری ممکن است معرف سمیت آرسنیک برای انسان باشد. حسگرهای زیستی باکتریایی یک روش جایگزین جالب توجه است زیرا آنها را به راحتی می توان تولید کرد، ساده اند، سریع و روش مقرون به صرفه برای اندازه گیری گونه های شیمیایی در نمونه های آبی هستند.

کلمات کلیدی