اگرچه کشت و بهره برداری از گیاهان دارویی در عرصه های طبیعی هزینه ی کمتری نسبت به روش های زراعی دارد. اما سرعت رشد بسیار پایین گونه ها موجب محدودیت استقرار کاشت در عرصه های طبیعی می شود. این آزمایش به منظور بررسی امکان افزایش درصد استقرار و سرعت رشد نهال های گیاه آویشن در مرتع بهارکیش قوچان در سال 91 انجام شد. بذرهای آویشن(Thymus vulgaris) ابتدا در شرایط گلخانه (سینی های کشت) کاشته و پس از 45 روز با دوگونه میکوریزا G.intraradices و Glomus mosseae تلقیح گردید. پس از یک ماه نهال های گلدانی به عرصه منتقل و به صورت طرح آزمایشی کرتهای خرد شده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار و در مساحتی حدود 3600 مترمربع کشت شد . نتایج نشان داد که درصد کلونیزه شدن ریشه گیاه آویشنباغی با گونه. G.intraradiceحدود 68 درصد بود حدود 92 درصد و با میکوریزا G.mosseae اگرچه در ابتدای فصل رویش تلقیح میکوریزا در استقرار ای ن گیاه تاثیر معنی داری نداشت، ولی در انتهای فصل، همزیستی قارچ میکوریزا سبب افزایش استقرار گیاه آویشن شد و استقرار این گیاه را تا 30 درصد نسبت به شاهد افزایش داد . (p≤0/ به طور معنی داری ( 01 G.mosseae گونه سبب افزایش وزن خشک کل گیاه، برگ، ساقه، ریشه و ارتفاع گیاه آویشن باغی G.mosseae درصد کلونیزه شدن ریشه گیاه آویشن باغی با میکوریزا سبب کاهش برخی از این صفات شد یا اینکه اثری نداشت. با توجه به نتایج مطالعه چنین به نظر می - G. intraradices شد، در حالیکه همزیستی با می تواند روش موفقی برای تکثیر آن درطبیعت باشد و می تواند تاثیر مطلوبی G.mosseae رسد که کاشت گلدانی گیاه آویشنباغی تلقیح شده با قارچ روی استقرار گیاه آویشن باغی در مراتع داشته باشد.

کلمات کلیدی