قارچ های میکوریز آرباسکولار VAM) ) از مهم ترین قارچ های همزیست با ریشه ی گیاهان می باشند. برقراری رابطه ی همزیستی بین گیاه و قارچ های میکوریز اغلب باعث ایجاد تغییرات مورفولوژیکی در گیاه می شود. گیاه کربن مورد نیاز قارچ AM را تامین و قارچ عمدتا فسفر مورد نیاز گیاه را فراهم می کند و لذا ایجاد رابطه ی میکوریزایی منجر به افزایش رشد می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر همزیستی قارچ های میکوریز آرباسکولار Glomus mosseae و Glomus intraradices بر صفات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی گیاه شنبلیله در شرایط تنش خشکی می باشد.روش تحقیق:آزمایش در قالب کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل با سه تکرار انجام شد. تیمار های آزمایش شامل دو گونه ی قارچ Glomus mosseae و Glomus intraradices وتیمار شاهد بدون میکروارگانیسم در دو سطح رطوبت 80درصد و 40 درصد ظرفیت زراعی انجام شد. تنظیم رطوبت خاک بر اساس درصد رطوبت جرمی محاسبه و کسری آب موجود تا سطح رطوبت مورد نظر پس از محاسبه تعیین و در اختیار گیاه قرار گرفت. نتایج آزمایش: نتایج به دست آمده از آزمایش نشان داد که برقراری رابطه ی همزیستی با هر دو گونه ی قارچ میکوریز آرباسکولار باعث افزایش صفات مورفولوژیکی و فیریولوژیکی گیاه شنبلیله شامل ارتفاع گیاه، میزان آب نسبی برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و هم چنین افزایش نسبت ریشه به اندام هوایی در مقایسه با تیمار شاهد می شود. هم چنین آزمایشات انجام شده بر روی ریشه نشان می دهد که قارچ Glomus intraradices بیشترین درصد کلونیزاسیون را با گیاه شنبلیله ایجاد می نماید.

کلمات کلیدی