آفت پیله‌خوار یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد نخود محسوب می‌شود و انتقال ژن با هدف افزایش مقاومت به این آفت، از اهداف اصلاحی در این گیاه زراعی می‌باشد. یکی از راهبردهای موثر برای تولید نخود تراریخته مقاوم به آفت پیله‌خوار، استفاده از سموم طبیعی Cry از باکتری باسیلوس تورینجینسیس است. این سموم قادرند در معده حشرات فعال شده و سیستم گوارشی حشره را مختل نمایند. در مطالعه حاضر بررسی ثبات حضور ژن cry1Ac و بیان آن در نسل های سوم (T3) و چهارم (T4) حاصل از نسل دوم نخود تراریخته با ژن cry1Ac و ژن گزینشگر nptII انجام شده تا بتوان به لاینی دست یافت که تنها حاوی ژن cry1Ac بوده و ژن nptII بر اثر نوترکیبی بین دو T-DNA از آن تفکیک شود. آزمون PCR از بین 25 نمونه مشکوک در نسل سوم به وجود ژن cry1Ac، در 6 مورد باند مربوط به ژن cry1Ac و باند مربوط به ژن nptII را در تمامی نمونه ها نشان داد ولی از بین این 6 نمونه، در آزمون RT-PCR تنها در 5 مورد ژن cry1Ac در سطح RNA بیان شد. نتایج PCR در طی نسل چهارم حاکی از وجود باند مربوط به ژن cry1Ac در 73 مورد و باند مربوط به ژن nptII در 81 نمونه از 94 مورد بود. در 10 نمونه از گیاهان تراریخته که حاوی ژن cry1Ac بودند باند مربوط به ژن nptII مشاهده نگردید که این نشان دهنده این مطلب بود که ژن cry1Ac از ژن nptII تفکیک شده است. نتایج آزمون RT-PCR نیز نشان داد که ژن مورد نظر در همه گیاهان تراریخته، در سطح RNA بیان شده است. همچنین نتایج آزمون الایزا نشان داد که در تمام نمونه های مورد آزمون، پروتئین Cry1Ac در لاین های مختلف در غلظت های متفاوتی بیان شده است. در آزمون زیست سنجی، لاروهایی که با برگ گیاهان غیرتراریخته تغذیه شدند همگی زنده ماندند، اما در مقابل لاروهایی که با برگ گیاهان تراریخته نسل T4 تغذیه شدند همگی به طور کامل از بین رفتند که این امر نشان دهنده بروز موفقیت آمیز فنوتیپ مورد انتظار می باشد.

کلمات کلیدی