توده گرانیتوئیدی چاه یوسف در 72کیلومتری جنوب‌شرقی شهرستان گناباد و در شرق تا جنوب‌شرقی ورقه ی گناباد واقع شده است. این توده اساسا شامل بیوتیت مونزوگرانیت، بیوتیت سینوگرانیت، مونزو گرانیت پورفیروئیدی و رگه های پگماتیتی می باشد که علاوه بر این واحدهای آذرین، واحدهای دگرگونی آندالوزیت شیست و استارولیت شیست نیز در منطقه رخنمون دارند. این توده های گرانیتوئیدی در محدوده سری های کالک-آلکالی پتاسیم بالا و شدیدا پر آلومین بوده و غالب نمونه ها در محدوده آلکالی-کلسیک قرار می گیرند. الگوهای مشابه تغییرات عناصر کمیاب دیاگرام های عنکبوتی می‌تواند نشان‌دهنده ارتباط ژنتیکی نمونه‌ها با هم و نیز منشاء مشترک آن ها باشد. کاهش میزان اکسیدهایMgO ،TiO2 ، FeO با افزایش سیلیس،نشانگر تبلور تفریقی ماگما و جایگیری این عناصر در ساختار کانی های فرومنیزین در مراحل ابتدایی تبلور ماگما می باشد، همچنین اکسیدهای Al2O3 , CaO به خاطر مشارکت در ساختمان پلاژیوکلاز سیر نزولی از خود نشان می دهند. با توجه به آنومالی های منفی Eu, Sr, Ba و نیز غنی‌شـــدگی LREE نسبت به HREE، می توان نتیجه گرفت که تفریق پلاژیوکلاز و فلدسپارپتاسیم عامل مهمی در تحول ماگمایی ســنگ‌های منطقه محســوب می‌شــوند. بر اساس شواهد پتروگرافی و ژئوشیمیایی مختلف این گرانیت ها S-Type بوده و در موقعیتی پس از کوهزایی سازگار(POG) تشکیل شده اند.

کلمات کلیدی