موسی بن جعفر علیه السلام و فرقه های انحرافی دکتر عباس سرافرازی دانشیارتاریخ دانشگاه فردوسی مشهد چکیده : مذاهب و مکتب های گوناگونی در طی تاریخ اندیشه اسلامی بو جود آمده است ، یکی از خطراتی که تشیع واقعی و حقیقی را تهدید می کرد ادعا های مختلفی بود که پس از وفات امام ششم و هفتم بوجود آمد افرادی با بوجود آوردن فرقه های مختلف تحت عناوین مختلف ادعای جانشینی امامان را داشتند پرجم های مختلفی برافراشتند و مردم ساده لوح را فریب داده و به امامت و رهبری نشستند حکومت بنی عباس که با علویان دشمنی داشتند برخی از این مدعیان دروغین را تأیید می کردند از آنها حمایت نموده و آنان را در مقابل امامان معصوم قرار می دادند ، زندانی شدن و تحت نظر گرفتن پیشوایان واقعی باعث می شد مردم از آنان دور باقی بمانند و زمینه های جدایی وانحراف بیشتر بوجود آید چون سیاستمداران عباسی ، اداره و سیاست را در تیول خود گرفته و فرقه های مختلف را بازیچه دست خود خود قرار داده تا بتوانند به این وسیله جلو پیشرفت تشیع علوی را سد نمایند اما امام صادق و فرزند و جانشین برحق ایشان امام موسی بن جعفر ( ع ) بار امانت علمی را به دوش کشیده و با هم رنج ها و شکنجه و زندانی ها عهده دار مسؤلیت امامت و حفظ علوم شریعت شدند ، عصری که موسی بن جعفر ( ع ) در آن می زیست عصری بود آکنده از جریانها و مکتبهای فلسفی و اعتقادی و اجتهاد های فقهی و مشربهای مختلف تفسیری و روایی ، آن برهه از تریخ خطرناک ترین برهه ای بود که اسلام به آن دچار گردید ، الحاد وزندقه و تبلیغات و پیشوایان دروغین ظهور کرده فرقه های متعدد کلامی که اندیشه های مختلف داشتند سر بر آوردند جو سیاسی بحرانی و سخت گیری بر امام راستین در زندان های عباسی ملعون باعث رواج اندیشه های کج و مدعیان دروغین امامت شده بود در این چنین فضایی امام به مبارزه با جریانات الحادی و زندقه گرایی و مدعیان دروغین مهدویت که مردم را به ظلالت و گمراهی می کشانیدن پرداخت و در دوره امام کاظم و امام رضا ( ع ) شش تن از فقها از جمله : یونس بن عبد الرحمن ، صفوان بن یحیی ، بیاع السابری ، محمد بن ابی عمیر ، عبدالله بن المغیره ، حسن بن محبوب الراد و احمد بن محمد بن ابی نصر تربیت شدند و شاگرد برجسته امام کاظم ( ع ) هشام بن حکم با نوشتن کتاب های گرانبهایی میراث ارزشمندی را برای عالم تشیع بوجود آورد .

کلمات کلیدی