باورهای مذهبی از گذشته‏ های دور، نقش عمده‌ای‏ در استقرار ‏و رونق سکونتگاههای انسانی داشته‏است. بطوری که ابتدا سبب افزایش حس وابستگی فرد به مکان و تعلق خاطر درونی او به نیرویی فرامادی و سپس مزیتهای اقتصادی را که در نتیجه حضور زائران از دیگر نقاط و احتیاج آنها به کالا و خدمات است، برای وی به وجود آورده است. از این رو، گردشگری مذهبی امروزه در راستای کسب درآمد و هم‌ چنین حفظ میراث فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله تلاش شد تا تأثیر گردشگری مذهبی بر توسعة سکونتگاه‌های روستایی از دیدگاه روستاییان مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق در این مطالعه، از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق، شامل خانوارهای روستای نوده انقلاب که طبق سرشماری سال 1390 ، دارای 1050 خانوار و 3469 نفر جمعیت می باشد، طبق فرمول کوکران تعداد نمونه لازم 165 خانوار بدست آمد. یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که، حضور گردشگری مذهبی در روستایی مورد مطالعه بیشترین تأثیر خود را با میانگین 4/3 بر توسعه سکونتگاه‌های روستایی بر جای گذاشته است. علاوه بر این نتایج آزمون فریدمن نشان می‌دهد که این شاخص با آمارة 24/3 از نظر روستاییان بالاترین اولویت را داراست. با توجه به یافته‌ها، راهکارهایی شامل تبلیغات جاذبه‌های گردشگری امامزاده ابراهیم(ع)، تدارک فضای مورد نیاز جهت پارکینگ و اقامت، رعایت حریم بنای مذهبی با دیوارة فضای سبز، هماهنگی بین سازمان‌های خدمات رسان در حوزة گردشگری و غیره پیشنهاد شده است.

کلمات کلیدی