در دهه های اخیر توجه و تمرکز بر دانش بومی زنان روستایی به عنوان یکی ازمولفه های اصلی نظام دانش هر کشور بدلیل نقش غیر قابل انکار آن در زمینه توسعه و بویژه توسعه پایدارروستایی اهمیتی جدی یافته است. از سوی دیگر،زنان نقش انکار ناپذیر در فعالیتهای مختلف جوامع روستایی بر عهده دارند.با توجه به محدودیت زمین و عوامل تولید و افزایش جمعیت در روستاها که بازدهی تولیدی زمین های کشاورزی را کاهش داده و اقتصاد نواحی روستایی را ناپایدار ساخته است، لزوم توجه به فعالیتهای جایگزین از قبیل گردشگری روستایی ضروری می نماید که در این زمینه دانش فنی زنان قادر است نقش انکار ناپذیری در فعالیتهای مربوط به گردشگری جوامع روستایی در راستای ایجاد فرصتهای شغلی مولد، افزایش درآمد و امنیت خانوارها و ثبات و نگهداشت جمعیت در روستاها برعهده بگیرد. جامعه آماری این پژوهش روستاهای بخش زبرخان شهرستان نیشابور واقع در استان خراسان رضوی می باشد که با کاهش فعالیتهای گردشگری روستایی بویژه در زمینه صنایع دستی مواجه شده است. روش تحقیق تلفیق روش کمی و کیفی با هم است و از روشهای مشاهده مشارکتی، مصاحبه، بحث گروهی و پرسشنامه برای گرد آوری داده ها استفاده شده است. براین اساس 111 نمونه از زنان روستایی شاغل در گردشگری جامعه مورد مطالعه انتخاب و با آمار توصیفی و استنباطی مورد آزمون قرار گرفتند.در تک نمونه ای استفاده گردید. تحلیل نتایج تحقیق نشان می دهد که T test سطح استنباطی برای آزمون فرضیه از گردشگری روستایی در متنوع سازی فعالیتهای اقتصادی و مشارکت زنان روستایی با بهره گیری از دانش فنی بومی آنان نقش دارد .

کلمات کلیدی