هدف پژوهش حاضر ارزیابی فضاهای باز شهری و حمل و نقل درون شهری در شهر مشهد بر اساس شاخص های شهر دوستدار سالمند می باشد. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی از نوع کاربردی است. جه جمع آ روری داده های کمی از پرسشنامه ی استاندارد سازمان بهداشت جهانی استفاده شده است(فضاهای باز شهری 14 سوال و حمل و نقل درون شهری 8سوال را دارا است) .جامعه ی آماری شامل کلیه ی سالمندان 65 سال به به الا در کلانشهر مشهد بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 ، 140023 نفر به شیوه خوشه بندی در سه منطقه 1،10 و 6 در نظر گرفته شده است. و سپس با استفاده از فرمول کوکران 384 پرسشنامه در سه منطقه توزیع شده است. به منظور بررسی فرضیات ابتدا با توجه به بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کالموگروف اسمیرونف، از آزمون t تک نمونه، آزمون لوین ، مقایسه ی میانگین ، آزمون توکی و تحلیل رنوا استفاده شده است. جهات تحلیل داده ها از ابزار spss ستفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که از دیدگاه سالمندان فضاهای باز شهری پایین تر از استاندارد می باشد و تا حد مطلوب فاصله وجود دارد. این در حاالی اسات که از منظار مدیران شهری فضاهای باز شهری در سطح مشهد وضعیت مساعدی را دارا است، اما شاخص حمل و نقل درون شهری از دیدگاه هردوگروه پایین تر از حد متوسط ارزیابی شده است . به طور کلی در سه منطقه مورد مطالعه منطقه 10 در هر دو شاخص وضعیت مساعد تری را نسبت به 5 و 4 داشته است در انتها راهکارهایی جهت ارتقاء وضعیت کنونی شهر مشهد ارائه شده است.

کلمات کلیدی