در این تحقیق، از یک مدل هیدرودینامیک کامل برای شبیه سازی فازهای مختلف آبیاری در جویچه استفاده گردید. برای ارزیابی نتایج حاصل از مدل، از داده های مزرعه ای واکر و پرینتز استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی تطابق بسیار خوبی با نرم افزار SIRMOD و داده های مزرعه ای دارد. سپس با استفاده از بهینه سازی به روش سعی و خطا به تعیین بهترین جریان ورودی و زمان قطع جریان در آبیاری مرکلی پرداخته شد. پارامترهای جریان و زمان قطع، بر اساس حداکثر تابع هدف تعیین شد. به این ترتیب راندمان کاربرد از 57 % به 75% و راتدمان نیاز آبیاری از 81 % به 95 % افزایش پیدا کرد. سپس برای دستیابی به راندمانهای دلخواه، دو سناریوی متفاوت برای بهینه سازی تعیین شد. درحالت اول فرض شد مقادیر راندمان نیاز آبیاری و یکنواختی توزیع بزرگ تر از 90 % بوده و در آن ناحیه حداکثر مقدار برای راندمان کاربرد اتتخاب شود. راندمان کاربرد 60% ، راندمان نیاز آبیاری 98 % و راندمان یکنواختی توزیع 90 % در این سناریو به دست آمد. در حالت دوم نیز فرض بر این بود که مقادیر راندمان نیاز آبیاری بالاتر از 90 %، مقدار راندمان کاربرد بزرگتر از 70 % و مقدار نفوذ عمیق حداقل باشد. راندمان کاربرد 79 %، راندمان نیاز آبیاری 92 % و درصد نفوذ عمقی 20 % از نتایج این سناریو بوده است. بدین ترتیب با استفاده از این مدل عددی و با توجه به راندمانهای مورد نظر، امکان مدیریت و برنامه ریزی بهتر در زمینه ی آبیاری سطح فراهم خواهد شد.

کلمات کلیدی