چکیده: حکمرانی‌شهری از سه حوزه یعنی اداره سیاسی، مدیریت منابع اجتماعی و اقتصادی و تدوین سیاست‌های اجرایی تشکیل می‌شود که برای تحقق اهداف آن مدیریت‌شهری می‌بایست در سطح ملی، به دنبال راهکارهای اساسی بمنظور حل مشکلات‌شهری باشد و در این مسیر روشهای ابداعی اداره امور‌شهری را با توجه به شرایط جغرافیایی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی تطبیق و پیاده سازی نماید.علاوه بر این، در عصر حاضر براثر تحولات اخیر در شهرها و بکارگیری ابزار ارتباطی جدید، علاوه بر بهره‌گیری از الگوی حکمرانی خوب‌شهری که درآن دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان افقی و فرابخشی به مشارکت می‌پردازند، امکان شبکه سازی و همکاری شهرها در جهت برقراری منافع‌شهری به زمینه فعالیت‌شهری در سطح فراملی افزوده شده است. اینگونه نقش آفرینی سازمانها و نهادهای شهری در قالب دیپلماسی شهری، می تواند منجر به توسعه ابعاد حکمراویی خوب شهری در تمامی حوزه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و حل مشکلات ساختاری و کارکردی شهرها بود. دیپلماسی‌شهری، در کنار سایر شاخص‌های‌شهری در سطح داخلی، به عنوان ابزاری در خدمت نهادهای دولتی و سازمان‌های مدنی در جهت مدیریت نیازهای شهروندان در سطح فراملی مطرح می باشد. این پژوهش با شیوه توصیفی-تحلیلی تلاش دارد تا نقش و جایگاه دیپلماسی‌شهری را در تقویت و توسعه حکمرانی خوب ‌شهری مورد بررسی و تجزیه تحلیل قرار دهد

کلمات کلیدی