هدف: این مقاله می‌کوشد با تمرکز بر انجامه‌های سفینه تبریز و چند نسخه خطی دیگر، اصطلاح "تعلیق" را که بیانگر نوعی خاص از کتابت بوده و تا امروز همچنان مجهول واقع شده است، با ارائه مستندات درون متنی و برون متنی واکاوی و بررسی نماید تا از این رهگذر بتوان کارکرد و معنای خاص و اصطلاحی «تعلیق» را نزد کاتبان ایرانی- اسلامی دریافت. روش/ رویکرد پژوهش: در نگارش این مقاله از روش تحلیل محتوا بهره برده ایم. نخست اصطلاح مربوطه در متون کهن فارسی بررسی، سپس براساس انجامه‌های نسخه سفینه تبریز و چند نسخۀ خطی دیگر واکاوی شده است. یافته‌ها: واژۀ تعلیق که گاه توسط کاتبان نسخ خطی در انجامۀ نسخه‎‌ها قید شده، بیانگر نوع خاصی از کتابت است. بدین معنا که استنساخ اولیۀ آثار را که نیازمند مقابله و تصحیح دوباره بوده است با این واژه مشخص می‌کرده‌ اند. نتیجه‌گیری: در تصحیح متون کهن باید به انجامه نسخه‌ها توجه ویژه‌ای داشت، به ویژه در مواردی که کاتب نوع نگارش خود را با اصطلاحاتی از قبیل «تعلیق» مشخص کرده است. مصححان باید توجه داشته باشند که در تصحیح متون، از نسخی که در انجامه آنها اصطلاح تعلیق به کار رفته است، با نهایت احتیاط استفاده کنند.

کلمات کلیدی