آزمایشی با هدف بررسی واکنش های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ژنوتیپ های حساس و متحمل به خشکی نخود در شرایط تنش خشکی با 14 ژنوتیپ، شامل دو رقم تجاری جم (361MCC) و کرج( 358MCC)، سه ژنوتیپ کابلی و سه ژنوتیپ دسی متحمل به خشکی بترتیب شامل 392MCC، 537MCC، 696MCC و 873MCC، 870MCC،10MCC و همچنین سه ژنوتیپ کابلی و سه ژنوتیپ دسی حساس به خشکی به ترتیب شامل (759MCC، 588MCC، 774MC و 39MCC، 45MCC و 101MCC در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در شرایط دیم انجام شد. ژنوتیپ های فوق در مرحله گل دهی، از نظر صفات وزن خشک اندام هوایی، طول ساقه، مقدار نسبی آب برگ (RWC)، شاخص پایداری غشاء (MSI)، پتانسیل آب برگ، سطح برگ، کارایی فتوسیستم ΙΙ (Fv/Fm)، میزان پروتئین کل محلول برگی، پرولین و میزان فعالیت آنزیم کاتالاز مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین میزان پرولین و پروتئین کل محلول برگی وجود دارد. وزن خشک اندام هوایی و سطح برگ نیز همبستگی مثبت و معنی داری با میزان فعالیت آنزیم کاتالاز نشان دادند. فعالیت آنزیم کاتالاز، مقدار پرولین، پتانسیل آب برگ و کارایی فتوسیستم ΙΙ در ژنوتیپ های حساس به خشکی کمتر از سایر ژنوتیپ های مورد بررسی و بویژه ژنوتیپ های متحمل به خشکی بود که به نظر می رسد می توان از این صفات به عنوان شاخص های مناسبی جهت ارزیابی میزان تحمل به خشکی ژنوتیپ های نخود استفده کرد. بر خلاف رقم تجاری جم (361MCC)، در رقم تجاری کرج (358MCC) مقادیر بالایی از فعالیت آنزیم کاتالاز، مقدار پرولین، پتانسیل آب برگ و کارایی فتوسیستم ΙΙ مشاهده شد که این نتایج نشان از تحمل بالاتر این رقم به تنش خشکی دارد.

کلمات کلیدی