تأثیر تعارض بر سازمان وافراد تا حد وسیعی وابسته به چگونگی برخورد با آن است. اگر پاسخ فرد یا مدیر نسبت به تعارض منفی باشد (تعارض مخرب می شود) جوّی ایجاد می شود که در آن شرایط و اوضاع سازمان متشنج می گردد. در این صورت تعارض موجب ناکامی و در نهایت منجر به کاهش سلامت سازمانی و عملکرد افراد می شود و بر عکس. درپژوهش حاضر به بررسی سبک های مدیریت تعارض به کار گرفته شده توسط کارکنان و نحوه ی اثرگذاری این سبک ها بر عملکرد نوآورانه آنان پرداخته شده است. هدف این پژوهش نیز شناسایی مکانیسمی است که از طریق آن مدیریت تعارض بر روی عملکرد نوآورانه کارکنان اثرگذار است. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش کارکنان شرکت های دانش بنیان و فناور پارک علم وفناوری خراسان می باشد. برای سنجش متغیرهای تحقیق از پرسشنامه ای با طیف 5 گزینه ای لیکرت که شامل 45 سؤال بود استفاده شد. این پرسشنامه میان200 نفر از کارمندان شرکت های دانش بنیان و فناور پارک علم و فناوری خراسان توزیع گردید. نتایج نشان داد که سبک های همکاری و مصالحه دارای تآثیر مثبت بر عملکرد نوآورانه هستند در حالیکه استفاده از سبک اجبار اثر منفی بر عملکردنوآورانه کارکنان خواهد داشت.

کلمات کلیدی