امروزه با بالا رفتن تکنولوژی ساخت تراشه ها، چگالی توان مصرفی نیز رو به افزایش است. افزایش چگالی توان مصرفی منجر به افزایش دما شده است که افزایش دما بر روی کارایی، قابلیت اطمینان، هزینه، طول عمر قطعات و توان ناشی از جریان نشتی تاثیر منفی می گذارد. برای حل چالش افزایش دمای پردازنده ها، تکنیک های مختلف مدیریت پویای دما با استفاده از روشهای پیش بینی و تخمین دما به همراه زمانبندی و مهاجرت وظایف، تنظیم پویای ولتاژ و فرکانس، تزریق نخ ها یا چرخه های بیکار ارائه شده اند. اکثر این تکنیک ها به ازای بارکاری پایین (تعداد وظایف کمتر از هسته ها) ارزیابی شده اند و در صورتی که تعداد وظایف بیشتر از هسته ها باشد کارا نیستند. در این مقاله تکنیکی جهت مدیریت پویای دمای پردازنده های چند هسته ای با تعداد برنامه های بیشتر از هسته ها ارائه شده که با استفاده از ابزار تنظیم اولویت وظایف، دما را مدیریت می نماید. نتایج حاصل از آزمایشات نشان می دهد که روش پیشنهادی میانگین و بیشینه دما را به ترتیب 10.01 % و 6.08 % کاهش داده و حدود 0.62 % سربار کارایی در مقایسه با زمانبند استاندارد لینوکس دارد

کلمات کلیدی