عنوان : ( سیر تحول مفهومی شب در شعرفارسی؛ از نماد عرفانی تا استعاره ی سیاسی(به عنوان نمادی بومی) )
نویسندگان: مهدی نجف زاده , مریم فیله کش , سحر جوانمرد ,
Full Textچکیده
بررسی ساخت زبان از رهگذر رابطه «همزمانی و درزمانی» از جمله دقایق اصلی زبان‌شناسی اجتماعی است. بر اساس رابطه درزمانی آنطور که در این نوشتار بر آن تاکید شده است، تغییرات زبانی در بافتار اجتماعی و بر اساس عنصر زمان مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند. تحول در نقش کلمات از جمله تغییرات زبانی است که دلایل آن را باید در تغییرات ساخت اجتماعی جستجو کرد. شب از جمله مفاهیمی است که تحول بنیادین معنای آن در ادبیات را می‌توان به مثابه نشانه‌های از تغییرات سترگ اجتماعی ایران به حساب آورد. از رهگذر به کارگیری روش تحلیل درزمانی و همزمانی، نویسندگان مقاله حاضر این تغییرات را پی‌جویی کرده‌اند. به گمان نویسندگان، چهار مرحله از تحول در واژه شب در شعر فارسی قابل بازیابی است. به نحوی که در اشعار کلاسیک بیشتر واژه شب در نماد طبیعت و به منزله نشانه‌ای حماسی جلوه‌گر شده است. با تحول بنیادین در بافتار اجتماعی به ویژه در ایران میانه شب به مفهوم نمادین از عرفان به کار رفته شد ، سپس در مسیر تاریخی جامعه ایران و با تحول بافتار در طی دوره مشروطه و بروز اندیشه نوگرایی، موضعی نمایه‌ای اتخاذ کرده و به معنای گردش روزگار تلقی شده است و سرانجام در مرحله چهارم با افزایش سلطه سیاسی با تحول به نشانه‌ای شمایلی، استعاره‌ای از استبداد سیاسی در دوره جدید قلمداد شده است.
کلمات کلیدی
, همنشینی, درزمانی, شب, شعر, سیاست
@article{paperid:1047635,
author = {نجف زاده, مهدی and فیله کش, مریم and جوانمرد, سحر},
title = {سیر تحول مفهومی شب در شعرفارسی؛ از نماد عرفانی تا استعاره ی سیاسی(به عنوان نمادی بومی)},
journal = {پژوهش زبان و ادبیات فارسی-جهاد دانشگاهی},
year = {2013},
volume = {1},
number = {30},
month = {December},
issn = {1735-1030},
pages = {95--121},
numpages = {26},
keywords = {همنشینی، درزمانی، شب، شعر، سیاست},
}
%0 Journal Article
%T سیر تحول مفهومی شب در شعرفارسی؛ از نماد عرفانی تا استعاره ی سیاسی(به عنوان نمادی بومی)
%A نجف زاده, مهدی
%A فیله کش, مریم
%A جوانمرد, سحر
%J پژوهش زبان و ادبیات فارسی-جهاد دانشگاهی
%@ 1735-1030
%D 2013
