رویکرد مهندسی نرم‌افزار جنبه‌گرا به عنوان روشی نوین مبتنی بر پیمانهبندی در توسعه سیستمها می‌باشد که به منظور افزایش قابلیت نگهداری و استفاده مجدد نرم‌افزار مطرح گردیده است. مهندسی نرم‌افزار جنبه‌گرا در صدد پیمانه‌بندی دغدغه‌های مداخله‌ای ‌با بهره‌گیری از مفهوم جنبه می‌باشد. امروزه این رویکرد در محیط‌های تحقیقاتی و صنعت مورد توجه زیادی قرار گرفته است و تاکنون روش‌های متفاوتی پیرامون پیاده‌سازی فازهای مختلف توسعه نرم‌افزار با استفاده از جنبه‌گرایی مطرح شده است که هر کدام از آن‌ها با مزیت‌ها، محدودیت‌ها و کاربردهای متنوعی همراه می‌باشند. با توجه به تعدّد و پراکندگی این روش‌ها، ضرورت ارائه‌ی مروری جامع، کامل و نظام‌مند در این زمینه احساس می‌شود. هدف از این مقاله، بررسی روش‌های مطرح در زمینه توسعه نرم‌افزار جنبه‌گرا، مقایسه تطبیقی آن‌ها و بهدست آوردن چالش‌های مهم در این حوزه می‌باشد. به همین منظور پس طبقه‌بندی روش‌های مختلف بر اساس گام‌های توسعه نرم‌افزار، به بیان و مقایسه‌ی نقاط قوّت و محدودیت‌های آن‌ها می‌پردازیم. نتایج مقایسه‌های انجام شده، امکان انتخاب مناسب‌ترین روش در هر گام از توسعه نرم‌افزار را برای مهندسان و محققان این حوزه فراهم می‌نماید.

کلمات کلیدی