مفسران در مواجهه با اختلاف قرائات، یکی از رویکردهای سه گانه،یعنی بسنده کردن به قرائت رایج،معتبر دانستن همه قرائت ها یا گرایش به نقد وگزینش قرائات را انتخاب نموده اند.علامه طباطبائی رویکرد سوم را در تفسیر خود برگزیده است.ایشان در بیشتر مواردی که اختلاف قرائات را گزارش کرده اند،به نقد وبررسی آنها پرداخته وبا استناد به مرجحات روایی،در نهایت یکی از قرائت ها را ترجیح داده است.ایشان بر خلاف کسانی که قرائت حفص از عاصم را معیار دانسته وبر اساس آن مشی تفسیری شان را انجام داد ه اند،به این قرائت بسنده نکرده واز قرائت های دیگری که واجد شرایط اعتبار بوده اند نیز بهره برده است.نقش وتأثیری که این روش در تفسیر علامه از آیات برجا گذاشته است، موضوعی است که در این نوشتار مورد بحث قرار می گیرد.

کلمات کلیدی