تحلیل آبگرفتگی معابر شهری به کمک مدل سازی، گامی موثر در جهت مدیریت بهینه ی حمل و نقل شهری و کاهش خسارت های ناشی از تخریب تاسیسات و زیر ساخت های مرتبط می باشد. با توجه به پیچیدگی داده ها و اطلاعات مرتبط با پدیده ی آبگرفتگی معابرمانند توپو گرافی، هیدرولوژی، ساختمان ها و نظایر آن، به کارگیری مدل های رشنال، SWMM و SCS، تخمینی مطمئن و کارآمد در محیط های شهری با حوضه های نسبتا کوچک است. مقاله حاضر، پس از تشکیل الگوی مبتنی بر مدل ارتفاعی رقومی (DEM) و با استفاده از داده هایی نظیر نقاط ارتفاعی، منحنی های شدت مدت بارندگی، پلان قطعه بندی، کاربری های شهری و اجرای مدل های مذکور، خروجی رواناب سطحی به همراه ابعاد کانال های زهکش های هر حوضه را تعیین می کند. در این راستا سعی برآن است که از مقایسه نتایج به دست آمده با وضعیت زهکش های موجود، دبی و ابعاد مناسب هر زهکش مورد بازبینی قرار گیرد. در نهایت، نتیجه ی حاصل از پیاده سازی و اجرای مدل ها بیانگر حدود هفت درصد کاهش در ابعاد کانال های زهکش با توجه به اعمال مدل های ارائه شده نسبت به وضعیت موجود منطقه می باشد.

کلمات کلیدی