سولفوسولفورون از علف کش های مهم و پرکاربرد مزارع گندم به شمار میرود. به منظور بررسی امکان کاهش مصرف علف‌کش سولفوسولفورون درگندم، آزمایشی بصورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. کرت اصلی عبارت بود ترکیب فاکتوریل دو عامل روش کاربرد نیتروژن در دو سطح (پخش سراسری و یکنواخت در سطح مزرعه و کاربرد نواری و قرار دادن کود به فاصله 5 سانتیمتر از گندم و عمق 10 سانتیمتری خاک ) و مقدار کاربرد نیتروژن در سه سطح 100 و 200 و 400 کیلوگرم در هکتار اوره 46 درصد که بترتیب معادل 46، 92 و 184 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص بودند و کرت فرعی شامل روش کنترل شیمیایی علف های هرز در 4 سطح شامل کاربرد مقادیر 50 ، 75 و 100 درصد مقدار کاربرد توصیه شده علف‌کش سولفوسولفورون (5/26 گرم در هکتار(با فرمولاسیون امولسیون شونده غلیظ 75%)) در مرحله پنجه‌دهی کامل گندم به همراه تیمار عاری از علف‌هرز (وجین دستی تمام فصل) بودند. نتایج نشان دادند که کاربرد کود نیتروژن بصورت نواری منجر به کاهش معنی دار تراکم و زیست‌توده علف های هرز شد و افزایش مقدار کاربرد آن در هر دو روش کاربرد، افزایش شاخص های مذکور را بدنبال داشت. به‌طوری‌که بیشترین (27/29 بوته در متر مربع) و کمترین (78/12 بوته در متر مربع) تراکم علف های هرز به ترتیب در عدم کاربرد علف‌کش سولفوسولفورون و کاربرد نیتروژن به صورت سراسری، و در کاربرد دز توصیه‌شده و کاربرد نواری نیتروژن مشاهده شد. از سوی دیگر کاربرد نواری کود سبب کاهش مقدار علف‌کش شد. بطوری‌که تاثیر علف‌کش سولفوسولفورون در کنترل علف‌های هرز در مقادیر 75 و 50 درصد دز توصیه شده آن در روش کاربرد نواری نیتروژن، اختلاف معنی‌داری (P 0.05) با تاثیر کاربرد آن زمانی که در 100 درصد دز توصیه شده آن، که نیتروژن به صورت سراسری بکار رفت، نداشت. نتایج مشابهی نیز در عملکرد دانه و زیست توده گندم ، مشاهده شد. به‌طوری‌که عملکرد دانه گندم (40/343 گرم در متر مربع) و زیست توده (50/1141 گرم در متر مربع) آن در کاربرد نواری نیتروژن و در مقدار توصیه شده سولفوفولفورون بر خلاف کاربرد سراسری نیتروژن، اختلاف معنی داری با 75 درصد مقدار کاربرد توصیه شده سولفوسوفورون نداشت

کلمات کلیدی